Δεν ξέρω ακριβώς τι μου συμβαίνει αλλά όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Μήπως είναι ανάδρομος ο ερμής; μήπως έσπασα κάνα καθρεύτη και δεν το συγκράτησε η μνήμη μου;Νομίζω ότι γεννήθηκα για να σπείρω την πανωλεθρία,χρυσάφι πιάνω και σκατά γίνεται.

Ζω τραγελαφικές καταστάσεις που με έχουν κάνει να αναθεωρήσω βασικά πράγματα για την ζωή μου.Μια από αυτές ήταν και η σημερινή(όχι η μοναδική μη γελιόμαστε, καθημερινά εδώ και δύο εβδομάδες ζω παρόμοιες καταστάσεις) Σάββατο πρωί,τι το ποιό ωραίο από ένα καλό χουζούρεμα στο κρεβάτι αγκαλιά με την γλυκιά ερωμένη μου, μετά από μια κακή,ψυχρή,ανάποδη,σκατά,χάλια διαβολοεβδομάδα στην απαίσια εργασία που επέλεξα να κάνω και που μου έχει σημαδέψει σε μέγαλο βαθμό τη ζωή μου.

Χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας,η ώρα ήταν πρωί,πάρα πολύ πρωί,τόσο πρωί που το κανονικό πρωί μοιάζει με απόγευμα.Δεν δίνω σημασία και συμβουλεύω και την μικρή να κάνει το ίδιο.Σταματάει το μαρτύριο.Χαλαρώνω πάλι.Πραγματικά είμαι πολύ καλός σε αυτό, χαλαρώνω σχεδόν ακαριαία έπειτα από μία επώδυνη κατάσταση σαν αυτή του κουδουνιού εξώπορτας ή ξυπνητηριού.Ξαναχτυπάει έντονα ,τόσο έντονα που νόμισα ότι κόλησε το μπουτόν και θα χτυπάει αιώνια(κόλαση),αλλά όταν τα πράγματα νομίζεις ότι δεν μπορούν να πάνε χειρότερα έ τότε αυτά πάνε,ο βασανιστής χτυπάει ταυτόχρονα και την πόρτα και ταυτόχρονα ουρλιάζει το όνομα της φίλης μου.Τρία πράγματα ταυτόχρονα ,του βγάζω το καπέλο,σίγουρα έχει πείρα και χρόνια επίπονη εξάσκηση. Με την προθυμία ενός μελλοθάνατου που πάει στην αγχόνη,η φίλη μου σηκώνεται και ανοίγει την πόρτα.Μια γέρικη παχουλή φιγούρα στεκόταν πίσω από την πόρτα.Ο γεράκος από το διπλανό διαμέρισμα.Αυτός ήταν έξω,η φίλη μου στα σύνορα έξω μέσα,εγώ μέσα και από κάτω από τα σκεπάσματα και τα κλειδιά του γείτονα μέσα και από πίσω.Ναι ! μέσα και από πίσω από την πόρτα του σπιτιού του.

Κλειδώθηκε έξω από το σπίτι του.Ωραία τι κάνουμε τώρα;Ασφαλώς και θα φωνάξουμε κλειδαρά,λέω εγώ, θεωρώντας ότι η λογική μου πρόταση θα τον βρει σύμφωνο.Αλλά δεν.... .-Θα πηδήξω δίπλα από το μπαλκόνι, λέει, αλλά επειδή εσύ αγόρι μου είσαι πιό ευκίνητος από μένα θα πηδήξεις εσύ , μου λέει.
 Σε αυτό το σημείο του είπα μία ιστορία για κάποιον Νεύτονα και κάποιους κανόνες που είχε πει, και που καλό θα ήταν να τους λαμβάνουμε υπ όψιν μας.Και ότι αυτοί οι κανόνες δεν ισχύουν μόνο για τα μήλα αλλά για όλα τα άψυχα και έμψυχα αντικέιμενα που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη. Ο γεράκος ήταν ανυποχώρητος, αν δεν πηδήξεις εσύ, μου λέει, θα πηδήξω εγώ.Σε αυτό το σημείο εγώ αποχώρησα προσωρινά για να εκτελέσω μια σωματική μου ανάγκη.Επιστρέφωντας βλέπω ένα γερο-ταρζάν να κρέμεται από το μπαλκόνι και να προσπαθεί να κάνει τον χάρο να χαμογελάει και τους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων,που είχαν την έμπνευση να παρκάρουν τα τροχοφόρα τους από κάτω μας,να κλαίνε. Τελικά πέρασε.

Πως τα κατάφερε δεν κατάλαβα γιατί δεν μπορούσα να κοιτάζω.Βασικά είχα κλείσει και τα αυτιά μου για να μην ακούσω τον ήχο που θα έκανε αν έπεφτε. Αξίζει ένα μπράβο ο παππούς για το ότι κατάφερε το ακατόρθωτο για την ηλικία του. Αυτός ο πίνακας,η αυτοπρωσοπογραφία μου,(ψωνάρα) θα εκτείθεται μαζί με άλλους δύο, σε έκθεση ζωγραφικής στην πάτρα και συγκεκριμένα στο μέγαρο λόγου και τέχνης ,η έκθεση ξεκινάει αυτήν την τρίτη και τελειώνει στις 11 νοέμβρίου.Δεν θα είμαι στα εγκαίνια,αν και πολύ θα το ήθελα,λόγο μιας τρελής κατάστασης και μάλλον δεν θα δω καθόλου την έκθεση, λόγω άλλων εξωφρενικών καταστάσεων.Αν περάσετε από την πάτρα δείτε την έκθεση και πείτε μου εντυπώσεις.