Σκόρπιες σκέψεις περί αγάπης

Η αγάπη, όπως την έχουμε μάθει, είναι άλλο ενα αντικείμενο το οποίο υπάρχει για να θρέφει το εγώ μας, ή  για να υποδουλωνει τις μάζες. 

Ετσι, το συναίσθημα της αγάπης προβαλεται  αντί του μίσους. 

Συνήθως αυτό το κάνουν κατα κόρον οι θρησκείες αλλα και διάφορες άλλες παραθρησκευτικες ή και τρόπου ζωής οργανώσεις. 

 Προστακτικη αγάπη σε κάτι το οποίο δεν γνωρίζεις, αλλα υποχρεούσαι να το αγαπάς.

 Ετσι με αυτόν τον τροπο ενδυναμώνεις την κοινότητα,διαχωριζοντας την θέση σου απο τους άλλους. Οπότε κάθε φορά που διατυμπανοζει κάποιος,  το πόσο πολύ αγαπάει κάτι το οποίο δεν γνωρίζει προσωπικά, στην ουσία εκδηλώνει το μίσος του απέναντι στον οποιονδήποτε είναι αντίθετος στην κοινότητά του.

Οταν λέμε ότι αγαπάμε έναν άνθρωπο, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά άλλο ενα κομμάτι του εαυτού μας. Ετσι συναντάμε την αγάπη επειδή κάποιος απλά μας καυλώνει, όταν σταματήσει να μας καυλώνει τελειώνει και η αγάπη. 

Μπορεί να λεμε οτι αγαπάμε κάποιον επειδή  μας διώχνει το αίσθημα της μοναξιάς, ή να μας ικανοποιεί οικονομικά, ή να μας καλύπτει κοινωνικά, ή να μας βοηθά να βρίσκουμε τον ρόλο μας, που υποσυνείδητα μας έχει εμφυτευσει η οικογενειά μας, ή μπορεί χίλια δυο άλλα πράγματα που να έχει να κάνει με τον εαυτό μας. 

Ωστόσο, την αγνη αγάπη, αυτήν που ψάχνουν οι φιλόσοφοι. Την αγάπη που δεν συμμετέχει ο νους, που το εγώ δεν έχει κανένα ρόλο. Την αγάπη η οποία δεν προέρχεται απο τον εγκέφαλο αλλα απο το κέντρο της καρδιάς, Θα χρειαστούμε πολλή δουλειά και πολλή πάλη με τον εαυτό μας, για να την κάνουμε βίωμα.