Σκέψεις Απριλίου

Και να που έρχεται ο καιρός, που κοιτάζω το αγαπημένο μου αυτοκινητάκι και παρατηρώ ότι ο χρόνος αφαίρεσε το χρώμα, μα εγώ ήμουν σίγουρος ότι τον προηγούμενο μήνα το είχα και έπαιζα στο κεφαλόσκαλο περιμένοντας την μητέρα μου να  φωνάξει εμένα και τον αδελφό μου για φαγητό.
 Αντί για πρόσκληση σε φαγητό λαμβάνω πρόσκληση από την κόρη για παιχνίδι με τις κούκλες μαζί με το ξύλινο τρενάκι.
 Εδώ θα μπουν οι ράγες, εκεί θα χτίσουμε σπιτάκι, το παπάκι θα ανέβει σε αυτό το βαγόνι.
Ο χρόνος προχωράει, η ζωή εξελίσσεται, οι δεσμοί μένουν ίδιοι,
Γι αυτό  λέγονται δεσμοί, επειδή μας κρατούν δέσμιους. Όσο και να εξελιχτούμε, όσο και αν ωριμάσουμε, πάντα μια μικρή λεπτομέρεια, μια μουσική, μια εικόνα, ένα γεγονός θα μας θυμίζει τους δεσμούς μας.

Πολλές φορές μικρές λεπτομέρειες σαν τις παραπάνω, με ξαναγυρνάνε πολλά χρόνια πίσω,
Μόνο που οι εικόνες γίνονται πιο καθαρές.
Ίσως επειδή έχω συνηθίσει να χρησιμοποιώ μέσα στα εγκεφαλικά μου κύτταρα, δεδομένα χωρίς κάποιο συναισθηματικό περιτύλιγμα και έπειτα να βγάζω το αποτέλεσμα.
 Θυμάμαι τους χειμώνες με τα σκεβρωμένα ξύλινα κουφώματα του σπιτιού και την σόμπα πετρελαίου. Αυτό που καταλαβαίνω όμως τώρα, είναι το άγχος των γονιών για την επιβίωση των παιδιών. Οι απουσίες της εβδομάδας  που τις εξαργύρωναν οι τυλιχτές λιχουδιές της Κυριακής.
Αλλά και πολλές στιγμές παιχνιδιού, ανεμελιάς, ευτυχίας.


Σίγουρα οι δεσμοί αγάπης δεν κόβονται, κάτω από φυσιολογικές καταστάσεις. Πόσο μάλλον όσο αφορά το δεσμό παιδιού γονέα. Σίγουρα όμως αλλάζουν, καθώς αλλάζουν και οι σχέσεις. Ένα παιδί αγαπάει τους γονείς, αλλά είναι παράλληλα ένα είδος αγάπης-επιβίωσης και ασφάλειας καθώς η επιβίωση και η  ασφάλεια του παιδιού εξαρτάται από την αγάπη των γονιών του.
Στην ενήλικη ζωή η αγάπη προς τους γονείς αποκτάει έναν πιο ειλικρινή χαρακτήρα. Είναι απλά μια αγνή απλή αγάπη.
Δεν εξαρτάτε κανένας από κανένα.
Είναι ένα είδος αγάπης και βαθιάς ευγνωμοσύνης για όλες τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν.

Πολύ θα ήθελα μετά από 20-30 χρόνια, να δεχθώ την αγκαλιά της κόρης μου συνοδευόμενη από μια ειλικρινή αγάπη και αίσθημα ευτυχίας. Μια αγκαλιά που θα την κάνει να νοιώσει πάλι παιδί, όπως νοιώθω και γω στην αγκαλιά των γονιών μου. Μια πράξη που θα μου δείχνει ότι κατάφερα να μεγαλώσω έναν ευτυχισμένο ελεύθερο άνθρωπο.